Kruispuntdenken is fundamenteel belangrijk voor de linkse beweging. Wij hebben een beweging nodig die alle vormen van onderdrukking in acht neemt en een volwaardige plaats toekent, zonder reductionisme.
Een feministisch manifest met de titel “Why I Am Not A Feminist”: het is slim bedacht van Jessa Crispin, na “We Should All Be Feminists” van Chimamanda Ngozi Adichie. Crispin belooft “oude wonden te openen, nieuwe te slaan en een gevaar te zijn” maar uiteindelijk schopt ze maar wat in het wilde weg tegen de schenen van “het feminisme”. Dat is nogal gênant nu het feminisme in al zijn diversiteit een nieuw activistisch elan aan de dag legt en feministische debatten meer dan ooit (op)leven
Feminisme en neoliberalisme, deel 3.
Deel één en twee in deze reeks zijn bedenkingen bij een dominante neoliberale feministische ideologie rond de idee van “gelijkheid van man en vrouw” en hoe deze ons de gevestigde ongelijke orde aanpraat en het denken beïnvloedt. Deel drie brengt elementen van verklaring en concludeert met de stelling dat een eigentijdse herdefiniëring van een strijdend maatschappijveranderend feminisme noodzakelijk is.
Deel 2 in de reeks Feminisme en neoliberalisme.
“Gelijkheid” aldus politica Gwendolyn Rutten is “allemaal hetzelfde uniformpje dragen”. Misschien was het wat moeilijk om in enkele oneliners uit te leggen hoe ze haar afkeer van gelijkheid rijmt met haar liefde voor de gelijkheid van man en vrouw. Of misschien houdt ze die twee begrippen wijselijk gescheiden in een kunstige spagaat.
Deel 1 in de reeks Feminisme en neoliberalisme.
“Gelijkheid van man en vrouw” is dieper dan ooit in het dagelijkse taalgebruik doorgedrongen. De slagzin kende een ware regeneratie tegen een onfrisse achtergrond van islamofobie. In hoever dit heeft bijgedragen tot een bepaalde nieuwe populariteit van “het feminisme” is een ongemakkelijke vraag, die feministen niet uit de weg kunnen gaan.
